ล่อย ๆ คือ

• ว. พล่อย ๆ.

• ล่อ     ๑ น. สัตว์พันทางที่เกิดจากการผสมระหว่างลากับม้า ใช้เป็นสัตว์ต่าง. ๒ ก. ใช้สิ่งใดสิ่งหนึ่งเป็นอุบายชักนำ เช่น เอาน้ำตาลล่อมด เอาเหยื่อล่อปลา;
• อย     อะยะ-, อะยัด น. เหล็ก. ( ป. อย; ส. อยสฺ).
• เดินอย่างลับ ๆ ล่อ ๆ    กำเนิดเร็วก่อนกำหนด คลอดลูกก่อนครบกำหนด เดินช้า ๆ อย่างยั่วกิเลส
• อยู่ ๆ    ว. อาการที่พูดหรือแสดงหรือได้รับสิ่งใดสิ่งหนึ่งโดยไม่มีสาเหตุ เช่น อยู่ ๆ เขาก็มาด่าฉัน อยู่ดี ๆ เธอก็เป็นลมฟุบไป อยู่ดี ๆ ก็มีคนนำเงินมาให้.
• ลับ ๆ ล่อ ๆ    ว. ผลุบ ๆ โผล่ ๆ, ไม่เห็นถนัด.
• ลับ ๆ    ทำอย่างลับ ๆ มีเลศนัย ลอบทำ ลี้ลับ เกี่ยวกับการจารกรรม เกี่ยวกับการหาข่าวลับ
• ลิบ ๆ    ว. สุดสายตา (ใช้เฉพาะไกลกับสูง) เช่น ไกลลิบ สูงลิบ ห่างกันลิบ ทิ้งกันลิบ มองเห็นยอดปราสาทลิบ ๆ.
• ลื้น ๆ    ว. เจ็บอาย, เศร้า, สลด, เช่น ว่าแล้วหน้าไม่ลื้น; บวมหรือนูนน้อย ๆ เช่น แขนถูกแมลงต่อยผิวลื้นขึ้นมา เนื้อลื้น ๆ จะเป็นฝี.
• ลุ่น ๆ    ว. ด้วน, กุด, เช่น ไก่หางลุ่นเพราะถูกถอนขนหางหมด; ห้วน เช่น พูดลุ่น ๆ ไม่น่าฟัง; ควรมีประดับตกแต่ง แต่ไม่มี เช่น ตะพดหัวลุ่น คือ ตะพดไม่ได้เลี่ยมหัว ชกด้วยหมัดลุ่น ๆ คือ ชกด้วยหมัดล้วน ๆ ไม่ได้ใส่นว
• ล่ก ๆ    ว. อาการที่ทำอย่างรีบร้อนหรืออย่างลวก ๆ เช่น ทำงานล่ก ๆ เพื่อให้ทันเวลา ทำงานล่ก ๆ เอาดีไม่ได้.
• ล้วน ๆ    ว. แท้, เป็นอย่างเดียวกันหมด, ไม่มีอะไรปน, เช่น ทองล้วน เงินล้วน ๆ.
• ลุ่ม ๆ ดอน ๆ    ว. สูง ๆ ต่ำ ๆ, ไม่สม่ำเสมอ, เช่น ที่ลุ่ม ๆ ดอน ๆ; ไม่ราบรื่น เช่น ชีวิตลุ่ม ๆ ดอน ๆ.
• ลูก ๆ หลาน ๆ    น. ลูกและหลานหลายคน.
• หลง ๆ ลืม ๆ    ว. เลอะเลือน, จำได้บ้างไม่ได้บ้าง, ขี้หลงขี้ลืม ก็ว่า.
• ค่อย ๆ    ว. ใช้นำหน้ากริยาหมายความว่า ไม่รีบร้อน, อย่างระมัดระวัง, ช้า ๆ, เช่น ค่อยคิดค่อยทำ ค่อย ๆ เดิน. ๑ ว. ใช้ประกอบหลังนามหรือกริยา หมายความว่า ไม่ดัง, เบา, เช่น เสียงค่อย พูดค่อยเดินค่อย ๆ อย่าลงส้น; ไ

• มันดีกว่าการพูดพล่อย ๆ ลับหลัง หรือด่าว่ากันทางอ้อม
• พูดไร้สาระอะไรหรือว่าคุณพูดพล่อย ๆ
• ถ้านายไปพูดพล่อย ๆ กับนักข่าวล่ะก็
• อย่ามาพูดพล่อย ๆ ต่อหน้านายน้อยนะ
• แม้ว่าจะเป็นอย่างนั้น มันก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะสงสัยคนอื่นอย่างพล่อย ๆ
• แอย่ามาพูดอะไรพล่อย ๆ นะ
• อย่าพูดพล่อย ๆ นะเฟ้ย !
• ห้ามเจ้าพูดพล่อย ๆ